هوش مصنوعی (AI) توانایی یک برنامه کامپیوتری یا یک ماشین برای تفکر و یادگیری است. این رشته ای از علوم کامپیوتر است که به شبیه سازی رفتار هوشمند در ماشین ها می پردازد و همه چیز را از سیستم های خبره و پردازش زبان طبیعی گرفته تا روباتیک و بینایی کامپیوتر را پوشش می دهد. هوش مصنوعی با کاربردهایی در زمینه های مختلف مانند مراقبت های بهداشتی، مالی، آموزش، حمل و نقل و غیره، در زندگی روزمره ما اهمیت فزاینده ای پیدا می کند.

هوش مصنوعی به انگیسی Artificial intelligence می باشد و مخخف آن (AI) است شاخه‌ای از علوم رایانه است که با توسعه سیستم‌های رایانه‌ای که می‌توانند وظایفی را انجام دهند که نیاز به هوش انسانی دارند، هوش مصنوعی شامل تصمیم‌گیری خودکار، پردازش زبان طبیعی، یادگیری ماشین و غیره است. هوش مصنوعی در سال‌های اخیر اهمیت فزاینده‌ای پیدا کرده است، زیرا از آن در صنایع و برنامه‌های مختلف، از مراقبت‌های بهداشتی گرفته تا امور مالی استفاده می‌شود. هوش مصنوعی همچنین در اتومبیل های بی سرنشین، موتورهای جستجو، خدمات خودکار مشتریان و بسیاری از زمینه های دیگر استفاده می شود. انتظار می‌رود هوش مصنوعی به انقلابی در شیوه زندگی، کار و تعامل ما با جهان ادامه دهد.

ماشین‌های واکنش‌گرا سیستم‌های هوش مصنوعی (AI) هستند که برای پاسخ به تغییرات محیطی طراحی شده‌اند. آنها قادرند بدون اتکا به برنامه ریزی یا حافظه بلندمدت در زمان واقعی تصمیم بگیرند و اقدام کنند. این نوع هوش مصنوعی بر روی کار فوری در دست تمرکز می کند و می تواند در صورت مواجهه با یک موقعیت جدید به سرعت واکنش نشان دهد. آنها اغلب در روبات هایی استفاده می شوند که نیاز به تعامل با محیط اطراف خود دارند، مانند وسایل نقلیه خودران، سیستم های تولید خودکار و روبات های میدان نبرد. اینها ابتدایی‌ترین نوع هوش مصنوعی هستند که به محیط واکنش نشان می‌دهند بدون اینکه بتوانند خاطره‌سازی کنند یا از تجربیات گذشته برای اطلاع از تصمیمات آینده استفاده کنند. نمونه‌هایی از ماشین‌های واکنش‌گرا عبارتند از Deep Blue IBM که برای شکست دادن قهرمان شطرنج جهان، گری کاسپاروف در سال 1997 استفاده شد.

حافظه محدود هوش مصنوعی (AI) توانایی یک سیستم کامپیوتری برای ذخیره و یادآوری داده ها یا اطلاعات از حافظه خود است. سیستم‌های هوش مصنوعی در توانایی‌شان برای به خاطر سپردن داده‌ها یا اطلاعات محدود هستند، بنابراین باید برای دسترسی و پردازش داده‌ها یا اطلاعات مورد نیاز خود به الگوریتم‌های جستجو تکیه کنند. این نوع هوش مصنوعی توانایی ذخیره و بازیابی داده ها را دارد، اما قادر به استفاده از تجربیات گذشته برای اطلاع رسانی تصمیمات آینده نیست. این نوع هوش مصنوعی در خودروهای خودران استفاده می‌شود که می‌تواند داده‌های محیطی که در آن رانندگی می‌کنند، مانند موقعیت سایر خودروها در جاده و قوانین راهنمایی و رانندگی را به خاطر بسپارد و ذخیره کند.

نظریه ذهن در هوش مصنوعی (AI) توانایی یک سیستم کامپیوتری برای درک حالات ذهنی افراد و سایر عوامل است. این شامل درک باورها، نیات، خواسته ها، احساسات و اهداف آنها می شود. سیستم‌های هوش مصنوعی با تئوری ذهن ممکن است بهتر بتوانند با انسان‌ها و سایر عوامل در موقعیت‌های اجتماعی تعامل داشته باشند. تحقیقات در این زمینه بر روی پردازش زبان طبیعی، بینایی کامپیوتر و روباتیک متمرکز شده است. به عنوان مثال، یک سیستم روباتیک ممکن است برای تشخیص حالات چهره انسان و پاسخ مناسب طراحی شود. این می تواند برای بهبود تعاملات انسان و ماشین در مراقبت های بهداشتی، آموزش و پرورش و سایر حوزه ها استفاده شود.

تئوری ذهن در هوش مصنوعی هنوز یک زمینه نسبتاً جوان است و کارهای زیادی باید انجام شود تا سیستم‌های هوش مصنوعی بتوانند به طور مؤثر با انسان در موقعیت‌های اجتماعی تعامل داشته باشند. با این حال، سیستم های هوش مصنوعی به طور فزاینده ای پیچیده می شوند و انتظار می رود تحقیقات در این زمینه در سال های آینده به پیشرفت خود ادامه دهد.

خودآگاهی در هوش مصنوعی (AI) توانایی یک سیستم هوش مصنوعی برای درک خود و محیطش و استفاده از این درک برای برنامه ریزی و عمل به روشی هوشمند است. سیستم‌های هوش مصنوعی که خودآگاه هستند می‌توانند درباره اهداف، باورها و قابلیت‌های خود استدلال کنند. آنها همچنین می توانند به محرک های بیرونی پاسخ دهند و از تجربیات خود بیاموزند و آنها را قادر می سازد تا تصمیمات و اقداماتی را انجام دهند که متناسب با زمینه ای باشد که در آن قرار دارند. خودآگاهی جزء کلیدی هوش عمومی مصنوعی (AGI) است که هدف بلندمدت بسیاری از محققان هوش مصنوعی است.